Ken je dat, die tekst van een welbekend opleidingsinstituut, “De stok dat zijn wij. De lat die bepaal jij.” Nou, dat is een mooie binnenkomer, want hoe hoog leg jij die lat eigenlijk?
Ik denk dat ik niet de enigste ben, dat als ik daar even over nadenk dat die belachelijk hoog is. Want, hoewel ik een hekel heb aan ‘moetjes’, Hallo kernwaarde; Vrijheid, zijn er toch heel veel moetjes die bij mij onbewust langs die lat liggen, en die lat is kneiterhoog. Want ik wil ook van alles, en alles goed doen.
Een goede moeder, partner, vriendin, (schoon)zus, (schoon)dochter zijn, een schoon opgeruimd en gestyled huis, liefst ook in de kastjes. Een slank fit sterk afgetraind lijf dat moeiteloos door de dag beweegt. Een goede dierenverzorgster, hondentrainster, ruiter met een evenzo afgetraind paard, haha.. Niet een beetje veeleisend he.. Ik wil ook succesvolle onderneming, met naast reallife trainingen en events ook een online programma dat ik er gewoon even bij doe. Ik wil echt zoveel mogelijk mensen inspireren om fit en gezond te leven en te eten..
Oh ja eten dus, ik wil dat iedereen zo gezond mogelijk eet binnen mijn gezin en daarbuiten, genoeg variatie en inspiratie voor gezonde hippe voeding.. En oh ja.. ik wil ook nog graag een goede mantelzorger zijn voor mijn lieve vader met dementie, hoewel dat supermoeilijk is en steeds pijnlijk en verdrietig is.
En dat laatste maakt misschien wel dat je daar gedwongen wordt om in het NU te zijn en te leven. Want bij dementie is alleen maar NU, dat is wel heel goed om bij stil te staan.
Je kunt namelijk niet alles, ik ook niet, hoe graag ik ook zou willen… De LAT ligt bij mij soms belachelijk hoog en onrealistisch, en hoe langer ik erover nadenk slaat het echt nergens op, dat we zoveel van onszelf verwachten… Lief voor je zelf zijn, de lat iets minder hoog maken en genieten van het NU. Net zoals bij een bezoekje aan mijn vader dan is het soms alleen maar even samen ZIJN, hem gerust stellen, een knuffel geven, gewoon naast elkaar zitten, that’s it!
Gewoon zijn in het NU. En juist op die momenten vallen alle andere moetjes en to-dolists weg, want dan komt het leven voorbij en lijken al die andere dingen zoals een kilo of een calorietje meer of minder ineens een stuk minder belangrijk.
